Kundelek Na Biegunie
HISTORIA GDZIE I O CZYM KONTAKT Pusta Chata Dla Zwierzaka
Kundelek Na Biegunie
 

Konrad, Aga i Bocca. Stado które zechciało się wyrwać z Poznania i zamieszkać daleko na Północy, gdzie zima 'is always coming'.

Dwa lata temu w poznańskim schronisku przez kraty boksu numer 9/12 jeden kundelek wyściubił czarny nos zza krat, powąchał rękę człowieka i zaczął merdać ogonem. 

Godzinę później byliśmy już jego opiekunami i jechaliśmy razem do domu.

Teraz przed nami kolejna podróż. Przeprowadzka do Szwedzkiej Laponii, gdzie przez najbliższe 2 lata będziemy mieszkać, poznawać kulturę nowego państwa, oraz dialekt w jakim szczekają psy Husky.

Zamieszkamy w Skelleftea. Nasze ludzko-psie życie z mroźnej północy możecie śledzić tutaj, na FB i Instagramie. W ciągu tygodnia studia, nauka języka i poznawanie naszego nowego miasta, w weekendy natomiast tripy w klimacie #wildandfree.

 

bocca |ˈbokka|

RZECZOWNIK z włoskiego - pysk, pyszczek

in bocca al lupo - dosł. w wilczą paszczę; życzenie mające zaklinać rzeczywistość wyrażone à rebours, na takie życzenie należy odpowiedzieć crepi il lupo!

 

 
 
 

Na Instagramie codziennie dzielimy się nowymi #SwedishMoments, wpadaj! :)

Mniej więcej tak wyglada powrót do rzeczywistości po wakacjach. To jak kopanie bardzo długiego tunelu spod lawiny śniegu i przebijanie głową muru lodu. ❄️ . Ale whale nie z powodu „szarej rzeczywistości” czy „rutynowych zajęć” bo nam tu o wiele lepiej niż na wakacjach (chyba przestaniemy w końcu robić sobie wakacje bo zbyt lubimy to TUTAJ). Powodem jest każdorazowa obowiązkowa choroba po powrocie. Jak to możliwe? Nie było jeszcze ani jednego wyjazdu żebyśmy nie skończyli poskładani. A teraz akurat przyszła kolej ba grypę żołądkowa. To jak przejść przez piekło i zwiać z niego bo ktoś nie domknął drzwi. 👹 . PS. Widzieliście jaką mamy piękną zimę i jak Bocca pływa w śniegu (relacja)? 🐺
Jaskrawość. Natężenie światła jest tutaj niezwykłe. Wysokie kontrasty zamiast naszych codziennych pasteli. W każdym miejscu na Ziemi zachód i wschód słońca wyglada zupełnie inaczej. Uwielbiamy zdecydowane barwy południa, ale jak się okazało, znaleźliśmy swoje miejsce w miękkim rozmyciu północy. . Gdzie wydarzył się najpiękniejszy wizualnie zachód Twojego życia? Nasz totalnie banalnie - oglądany z okna mieszkania w Skellefteå. 🤗☀️
Pamiętniki z wakacji: Konrad zasiadł na tarasie. Chłopak czyta książkę i nie spodziewa się, że ktoś zaczaił się na schodach i robi zdjęcie. . Tymczasem... nie dzieje się nic ♥️ #lloretdemar #pamietnikizwakacji
A na kolacje, to samo co przez 5 ostatnich dni... tajin 🤫 jemy i w restauracjach i na ulicy. Zaskakujące jak łagodna jest kuchnia restauracyjna w porównaniu ze smakami ulicy. W sensie wiadomo, że w knajpach robi się jedzenie pod gust większości turystów - ale różnica jest naprawdę... spektakularna 🔥
Czas małych rzeczy. Drzemki. Szachy. Przekąski. Kolejne epizody „Friends” oglądane w cieniu palmy. ✨
Parę słów tak od serca, o Marakeszu. . To trudne miasto dla kogoś kto przejmuje się losem zwierząt. Na każdym kroku przeładowane wozy ciągnięte przez wychudzone osły, konie zaprzężone do karoc, zwisające półtusze u rzeźników, przeraźliwie zarobaczone koty. . I właśnie dlatego myślę że trzeba się zebrać w garść i jeździć do takich miejsc, wybierając zupełnie inny sposób spędzania czasu zamiast tego tradycyjnego jaki ci proponują. Wspierać wegańskie knajpy, pytać o wycieczki w których nie ma przejażdżek na wielbłądach, zachwycać się torbami z lnu a nie ze skóry. . Zmiany następują. Jaka szczęśliwa byłam kiedy zabrałam się u nas w Riadzie do tłumaczenia czego nie jemy a chłopak z obsługi zamknął mi tę przemądrzałą buzię tekstem „tak, wiem, sam też jestem weganem” 🙂. . Tylko od przyjezdnych zależy jak długo małpki na łańcuchach będą atrakcją turystyczną. Marakesz jest cudowny, można tutaj robić milion rzeczy zgodnych z własnym sercem. Trzeba tylko przyjechać tutaj ze świadomością że to nie jest inny, gorszy świat - to po prostu świat przed którym dopiero co stają wyzwania obecnie realizowane w krajach Europy.
🎼 Hey, I just met you, this is crazy 🎼 . Ten Riad będzie bardzo dobrze przetestowany pod kątem aerodynamiczności.
Wstajemy na śniadanie tylko po to by wrócić po nim do łóżka ❤️ to jest chyba największy luksus wakacji. Codziennie wstając do pracy / na zajęcia o tym mówiliśmy - że chcemy jak nasze zwierzaki, jeść spać jeść spać jeść spać... dobranoc więc jeszcze na chwilkę 😘😴
Niesamowite ile miejsce przy oknie w samolocie może zrobić dla duszy. ✨ . (Tuż nad silnikiem widać angielski Gibraltar, cypel poniżej to hiszpańska Ceuta. Mnie to wciąż szokuje że w XXI wieku mamy cały czas coś na kształt kolonii i terytoriów zależnych.)
Właśnie przebijamy się z jednego lotniska na drugie, walcząc o każdą minutę by nie spóźnić się na kolejny lot. Opuściliśmy rano naszą śnieżną krainę i już tęsknimy. Zimno jak cholera w adidasach na śniegu. Dziwnie tak, bez śniegowców. ❄️ . Lecimy w naszą wymarzoną podróż poślubną 7 (chyba?) lat po ślubie 🙂 Bilety kupowaliśmy kilka miesięcy temu nie myśląc o tym że koniec stycznia będzie tak pełen zmian i że będzie zwiastował ogromnie intensywny rok. Lecimy więc w takim dziwnym nastroju emocjonalnym, ze świadomością że to wakacje przed burzą 🌪 . I w tym dniu kiedy przenosimy się w miejscu, czasie i klimacie, ja przenoszę się też w wiek 28 lat z poczuciem że będzie on dla mnie dużym wyzwaniem, ale też ekscytacją i otwartością na wszystko co przyniesie. 💫 . Dobrego weekendu! 💃🕺
Tak podróżuję. Tak wygląda świat w moich nocnych podróżach autem. Oczywiście, tylko kiedy jestem pasażerem - wtedy bezkarnie mogę gapić się w przestrzeń, robić zeza i oglądać rozedrgane światła, które są wszędzie. Podczas jednej z ostatnich zimowych podróży, postanowiłam uwiecznić ten mój ukochany alternatywny świat, manualnie rozstrajając ostrość w aparacie - bo obiektyw zupełnie jak oko, też potrafi złapać zeza nieostrości. To nawet trudno nazwać mianem bokeh, bo tutaj rozmycie tła nie ma na celu wydobycia jakiegoś ostrego fragmentu obrazu. Tutaj rozmycie jest obiektem. A więc może to bokeh... bokehu? :)⠀ .⠀ Z innych 'zabaw' w aucie, które niezmiennie praktykuję od lat dziecięcych jest znalezienie na szybie jakiejś Kropki Brudu i zamienienie jej w piłeczkę przeskakującą przez drzewa. Robi się to patrząc w skupieniu na Kropkę Brudu i skacząc głową. Kiedyś z Konradem się zgadaliśmy, że ta zabawa jest jak totalny narkotyk i przyprawia o nerwicę natręctw, bo nie da się oderwać, nawet rozmawiać ciężko. 🚗❤️
Niech to nieco rozmazane zdjęcie z magicznego warsztatu rękodzielnika, wbitego w ciąg szarych kamiennic w bajkowej Florencji będzie zapowiedzią Rzeczy O Której W Końcu Wolno Nam Mówić 🤗🎉.⠀ .⠀ Wygraliśmy konkurs na najlepszy pomysł biznesowy. Spontanicznie wysłaliśmy zgłoszenie, potem opowiadaliśmy o idei przed jury, i tak mijał etap po etapie. . Pomysł ten jest bardzo nasz, bardzo bliski tego co kochamy - nowoczesne wydanie designu z Laponii w cruelty-free formie. ✨ . Nagroda to biuro, mentoring, około 20000 zł i drugie tyle na wykorzystanie w konsultacjach z księgowymi, prawnikami, specjalistami od brandingu, itd. O połowie z tych nagród dowiedzieliśmy się podpisujac kontrakt i wciąż jesteśmy trochę w szoku.⠀ .⠀ Dwójka nas. W nowym kraju. Z młodym pomysłem. Nie mając języka, warsztatu, maszyn, doświadczenia. Będzie to ciekawa przygoda. Dzisiaj, dzieląc się tą wiadomością mamy tylko jedną prośbę - obserwując w przyszłości nasze zmagania, dawajcie nam feedback. Mówcie "to fajne / tu trzeba zmienić to i to / tego nie rozumiem" - wśród miliona znaków zapytania, łatwiej będzie odnaleźć odpowiedzi. 🙏🤗
😭♥️
Nasze najlepsze kreacje życia. Szkoda że zostały w Polsce, dzisiaj by się przydały!⠀ .⠀ Zostaliśmy zaproszeni na Galę dla Businessmanów. Można się śmiać, teraz, start. Impreza którą żyje nasze przekochane miasto, gazety od tygodni donoszą o tym kto się wybiera, kto nominowany do nagród, i... jak wczoraj czytałam NA PIERWSZEJ STRONIE lokalnego dziennika - kto co zakłada. Serio, były wywiady tylko o tym co kto zakłada i jest to przeurocze bo każdy zakłada jak wynika z odpowiedzi to samo (
Nie było nas tu aktywnie, ale przez ostatni miesiąc przyglądaliśmy się pasywnie sieci. Widzieliśmy stoły wigilijne, podsumowania roku, sylwestrowe imprezy i styczniowe listy postanowień, ewentualnie bunt wobec tych postanowień. . Bez planu wypadła ta przerwa, chociaż zaczyna w ogóle tu być widoczny pewien cykliczny motyw - zimowe wycofanie się. Jak w zeszłym roku. Gdyby nie to, że przerwa wzięła nas z zaskoczenia, to dalibyśmy oczywiście znać, z szacunku do was. . Największa wygrana tej przerwy była analiza tego co chcemy i jak chcemy robić (w życiu, w pracy, w sieci) oraz stworzenie planu działań. Pierwsze takie konkretne podsumowanie i planowanie w życiu. . Pytanie na dziś jedno, tylko jedno: co u Was? Napiszcie w komentarzu lub w wiadomości prywatnej, albo zostawcie chociaż 🥑 poniżej, zajrzymy z wielka ciekawością do każdego. My tez chcemy być na bieżąco.
Mój pierwszy w życiu (co do tego czy ostatni mam mieszane uczucia, jeszcze nie wiem 😂) domek z piernika. . Chciałam prosty wzór, pasujący do naszej Laponii i pomyslałam o tradycyjnych szałasach jakie tutaj można często spotkać. Najczęściej ich ściany pokryte są skórami reniferów, więc to jest wersja na odczarowanie! Piernik polany garnkiem lukru (nie przepadam za pracochłonnym zdobieniem 😂). . Kolejny raz potwierdza się że w internecie jest już wszystko, u @theatillberg znalazłam wykrój PDF na ściany tego szałasu! Oczywiście w pieczeniu wszystko się pogięło, przy składaniu jedną ścianę zdążyłam zjeść z poirytowania (nie dało się tego domku skleić na taśmę, trzeba było naprawdę mazać lukrem), ale jest 💪❤️ . Lapoński domek z piernika obsypany śniegiem, pośrodku puszczy. ☺️